Avondgloren
Ik kijk naar de wit roze wolken,
terwijl de zon ondergaat
en de maan tevoorschijn komt.
In gedachten verzonken.
Dag dromend.
Samen met de nacht
die mij met zijn koelte
omhelst en verwelkomt.
De wind strijkt mij liefdevol
door mijn haar.
Met een glimlach adem ik
de stilte om me heen in.
Jou geluidloze woorden..
Nog nooit heeft iemand.
Mij zo diep geraakt.
Evening Glory
I look at the white pink clouds,
while the Sun goes down
and the Moon emerges.
Lost in thought.
Day dreaming.
Together with the night
who embraces and welcomes
me with his coolness.
The wind stroking me fondly
through my hair.
With a smile I breathe in
the silence around me.
Your soundless words..
Never has someone.
Touched me so deeply.
Mooi! Ik wou dat ik zulke poems kon schrijven.. Ik zou denk ik ook verder niks veranderen aan deze. Mooi zo als ie nu is.
BeantwoordenVerwijderenGewoon doen! ;D
VerwijderenDankje, Ik vind het volgens mij ook wel af nu.