Het lijkt de afgelopen weken net alsof de dood steeds dichter bij me in de buurt komt en ik krijg er serieus de kriebels van. Eerst de vader van een bewoners schoonzoon, dan de oma van een andere bewoner, vervolgens krijgt tussen door mijn broertje een hartstilstand bij een auto ongeluk die hij gelukkig overleefd en nu is ineens totaal onverwacht een bewoner overleden.. Gewoon POEF weg. Er was mij niet eens verteld dat hij al een week in het ziekenhuis lag..
'It's almost like I'm being surrounded by death.'
De man van nog maar 44 heeft tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis maar ook tijdens mijn herstel voor mijn katten gezorgd. Iedere dag kwam hij even langs om te vragen of ik nog wat nodig had of iets voor mij kon doen. In het ziekenhuis stuurde hij mij zelfs bijna dagelijks een kaartje om me te steunen. Zo'n goed iemand hoort toch gewoon te blijven leven?
'This too shall pass.'
In Loving Memory..
In Loving Memory..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten